پروانگی...
گاه می رویم تا برسیم ، کجایش را نمیدانیم ، فقط میرویم تا برسیم
بی خبر از آن که همیشه رفتن راه رسیدن نیست
گاه برای رسیدن باید نرفت.باید ایستاد و نگریست
باید دید. شاید رسیده ای و ادامه دادن فقط دورت می کند
باید ایستاد و نگریست به مسیر طی شده
گاه رسیده ای و نمی دانی
و گاه در ابتدای راهی و گمان می کنی رسیده ای
مهم رسیدن نیست ، مهم آغاز است
که گاهی هیچ وقت نمی شود
و گاهی می شود بدون خواست تو
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند